Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Βρίσκομαι για ακόμη μια φορά μαζί με την Ευρυδίκη, που φέτος ανακάλυψα ότι τη γνωρίζω 10 χρόνια!
Πέρασαν 10 χρονια …

Πέρασαν 10 χρόνια από την πρώτη μας γνωριμία η οποία έγινε πάλι σε μια συνέντευξη! Εγώ Προσκοπάκι, εσύ με τον Βαρδή στο Αβαντάζ τότε στη Θεσσαλονίκη που δεν υπάρχει πια δυστυχώς μια εξαιρετική δουλειά τότε, εξαιρετική συνεργασία, εσύ με το "Μίσησέ με", ο Βαρδής στα "πάνω" του, και τώρα ξανά στη Θεσσαλονίκη σε βρίσκω μαζί με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τους Όναρ σε μια διαφορετική δουλειά από αυτές που σε είχαμε συνηθίσει.
Ναι, ωραία δεν είναι;

Καλά πρέπει να είναι … θα έρθω να τη δω και θα σου πω! Πολύς κόσμος αναφέρει μια προσπάθεια για αλλαγή στο ρεπερτόριό σου.
Δεν είναι προσπάθεια, είναι ανάγκη θα 'λεγα και ανάγκη όχι για αλλαγή στο ρεπερτόριο. Μάλλον συνειδητοποιώ ότι περνώντας τα χρόνια, όπως αλλάζουν οι άνθρωποι, αλλάζει και η διάθεσή μας, έχουμε ανάγκη από καινούρια πράγματα, έχουμε ανάγκη να ψαχνόμαστε περισσότερο. Κάπως έτσι συμβαίνει και στη δουλειά μου.

Μήπως είναι μια ανάγκη που είχες από παλιότερα αλλά δεν την έβγαζες όσο ήθελες; Γιατί από τα live σου που σε θυμάμαι, πάντα είχες κάποια ψήγματα από αυτό που κάνεις τώρα.
Ναι … Δεν θέλω να βάλουμε ταμπέλες και να πούμε "Είναι ροκ", "Είναι Ποπ". Αυτή η ανάγκη που έχω, είναι να λέω ακριβώς ό,τι μου αρέσει. Δεν μπορούσα πάρα πολύ εύκολα να το κάνω αυτό στο παρελθόν, γι' αυτό και από κάποια στιγμή φάνηκε σαν επανάσταση. Δεν είναι όμως πίστεψέ με. Φάνηκε γιατί ίσως έγινε απότομα αν και γ ια μένα πέρασαν 2 χρόνια όπου αποτραβήχτηκα από τα πράγματα, θέλοντας να τα δω με μια διαφορετική ματιά, να κατασταλάξω, να βρω το δικό μου δρόμο.

Επανήλθες μετά με το live …
Ναι, όπου εκεί ουσιαστικά έκανα για πρώτη φορά αυτό που πραγματικά ήθελα και που μου άρεσε. Όπως παραδείγματος χάριν να επιλέξω ένα χώρο πολύ πιο μικρό, αλλά που θα είχα πολύ πιο άμεση επαφή με τον κόσμο, σχεδόν δηλαδή που θα μπορούσα να τους αγγίξω και να με αγγίξουνε, και έκανα μια επιλογή τραγουδιών σαν κι αυτά που ακούω και που τραγουδάω στο σπίτι μου. Εκεί κάποιοι από τους πιο κοντινούς μου, τα παιδιά που ήταν πολύ κοντά μου και που με ακολουθούσαν πολλά χρόνια είχαν ένα παραπονάκι γιατί δεν είπα πολλά από τα παλιά μου τραγούδια. Αλλά ήταν η δική μου ανάγκη.

Όταν σε άκουσα να τα τραγουδάς Πρωτοψάλτη, Αρβανιτάκη κλπ. σκέφτηκα πως θα ήθελα να το κάνεις πολύ πιο πριν, αλλά τώρα ουσιαστικά μάλλον είναι η κατάλληλη στιγμή.
Πιστεύω ότι οι αλλαγές γίνονται όταν είσαι έτοιμος να τις κάνεις. Τίποτα δεν γίνεται στην τύχη. Καταλήγεις να κάνεις πράγματα όταν πραγματικά τα πιστεύεις, τα εννοείς, τα θέλεις και τα αγαπάς.

Εμείς σε αγαπήσαμε από τους προηγούμενους 9 δίσκους που είχαν ένα διαφορετικό στυλ και ύφος, από τραγούδια που τραγουδιούνται μέχρι και σήμερα όπως το "Αυτά που κρύβω μέσα μου", το "Λες και δεν ξέρεις", τραγούδια που ταιριάζουν στο σημερινό στυλ. Αλλά προτιμάς να μη τα συμπεριλαμβάνεις στις εμφανίσεις σου.
Και βέβαια θα ταίριαζαν. Κατ' αρχήν δεν πιστεύω ότι έχω αλλάξει μουσικό ύφος. Με έχουν χαρακτηρίσει από την αρχή από τότε που ξεκίνησα "Ποπ τραγουδίστρια", από τους πρώτους μου δίσκους είχα ποπ τραγούδια με κάποια στοιχεία από ροκ ήχο, μουσική κλπ. Έτσι είναι και σήμερα. Η τελευταία μου δουλειά κάπως έτσι χαρακτηρίζεται. Νομίζω ότι σαφέστατα τα τραγούδια που είχαν γραφτεί πριν 10 χρόνια ή πριν 5 χρόνια μπορούν με μεγάλη ευκολία να ενταχθούν σήμερα σε μία παράσταση που μπορεί να κάνω ή σε ένα πρόγραμμα. Κάποια στιγμή θα γίνει και αυτό. Είναι αυτό που σου είπα προηγουμένως, ότι η ανάγκη μου ήταν πια μετά από τόσα χρόνια, να πω κάποια τραγούδια που δεν τα είχα πει ποτέ στη σκηνή. Έπρεπε να βγάλω κάποια δικά μου τραγούδια έξω για να πω κάποια τραγούδια άλλων που αγαπούσα, που θαύμαζα κλπ. Μέσα στους στόχους μου είναι ίσως και σύντομα να κάνω μια "παράσταση" με τις περισσότερες αγαπημένες μου μπαλάντες που έχω τραγουδήσει.

Παράσταση; "One-woman-show";
Αυτό παρεξηγείται το "One-woman-show"!


Σαν την Madonna, τη Spears, την Aquilera! Κάτι μεγάλο! Γιατί έχεις την ικανότητα τις σπουδές τις κινησεολογίας στην Γαλλία και την Αμερική που σου επιτρέπουν να κάνεις αυτό το πράγμα.
Ναι, αλλά δεν είναι αυτό που με ενδιαφέρει να κάνω. Ένα show, που να μαζέψω 10 χορευτές, να πρέπει να πάω σε ένα χώρο όπου να έχει τον τέλειο φωτισμό και σκηνικά. Να παίξω σε ένα musical, ναι. Αυτό θα με ενδιέφερε.

Όπως το έκανες κιόλας …
Αλλά, το να κάνω σε ένα μαγαζί κάτι τέτοιο δε με ενδιαφέρει. "One-woman-show" όπως το αντιλαμβάνομαι, θα ήταν να βγω μόνη μου στη σκηνή με μια κιθάρα και να τα κάνω όλα. Θα μπορούσα; Είναι λίγο δύσκολο αυτή τη στιγμή! Θα έπρεπε να μάθω να παίζω τραγούδια δύο ωρών στην κιθάρα και να τα παίζω πάρα πολύ καλά! Αυτό δεν είμαι έτοιμη να το κάνω, αλλά είναι μια υπόσχεση προς τον εαυτό μου!

Τώρα που είπες για την κιθάρα… Μες στον τελευταίο δίσκο σε είδαμε να συμμετέχεις στα τραγούδια σα συνθέτρια και σαν στιχουργό. Έχεις φυλαγμένα στο συρτάρι τραγούδια;
Έχω γράψει άλλα τραγούδια και γράφω τώρα. Μπορεί στην επόμενη δουλειά να συμπεριλάβω ένα δύο.

Από τους 10 δίσκους που έχεις κάνει ως σήμερα ποιο ξεχωρίζεις ως το πιο αγαπημένο σου και ποιο νομίζεις ότι αδικήθηκε ενώ περίμενες ακριβώς το αντίθετο.
Είναι αρκετά τα πολύ αγαπημένα, δεν είναι μόνο ένα. Τελευταία μετρούσα τα τραγούδια. Πρέπει να είναι πάνω από 130 ε;

Δεν μπόρεσα να τα μετρήσω αλλά … όλα τα δακτυλογράφησα!
Αν πάρουμε την κάθε δουλειά ξεχωριστά από κάθε δίσκο μπορώ να ξεχωρίσω 2-3 τραγούδια. Οπότε αν κάνουμε έναν πολλαπλασιασμό θα πρέπει να αναφέρω γύρω στα 30-35 τραγούδια που είναι τα πιο αγαπημένα. Είναι πολλά τα αγαπημένα. Δεν είναι ένα. Δεν υπάρχει ένα που μπορώ να πω ότι είναι καλύτερο απ΄ όλα. Δε μπορώ άλλωστε να κρίνω τα τραγούδια μου με αυτό τον τρόπο … πώς να συγκρίνεις.

Ποιο νομίζεις ότι αδικήθηκε. Είμαι σίγουρος ότι ένα μπορείς να μου πεις …
Πολλά έχουν αδικηθεί. Ειδικά τραγούδια από το "Φθινόπωρο Γυναίκας". Εκείνα ήταν θεωρώ πως ήταν ίσως η καλύτερη δουλειά που κάναμε μαζί με τον Γιώργο. Πολλά τραγούδια από το "Φθινόπωρο Γυναίκας" και από την "Επόμενη Μέρα". Το "Εσύ θα με πληγώσεις", το "Μια απ΄ αυτές τις μέρες" … Είναι πολλά …

Έχεις μια ιδιαίτερη μουσική παιδεία και σπουδές. Έχεις μια φωνή με τεράστιες δυνατότητες που έχει δοκιμαστεί άπειρες φορές. Κι όμως μετά από τόσα χρόνια δεν είσαι στην κορυφή …
Τι σημαίνει κορυφή; Το να πουλάς 150.000 δίσκους και να είσαι πρώτο όνομα σε ένα μαγαζί;

Να ακούγεσαι όλη την ημέρα στα ραδιόφωνα …
Δεν είναι αυτό που με ενδιαφέρει. Έχω προσγειωθεί και έχω κατασταλάξει στο τι είναι αυτό που σημαίνει για μένα επιτυχία και ευτυχία όταν κάνεις αυτή τη δουλειά. Δεν είμαι ανταγωνιστικός τύπος. Δεν θέλω να βλέπω το τραγούδι σαν αγώνα, σαν κούρσα ή κάτι τέτοιο, ποιος θα φτάσει πρώτος. Δεν με ενδιαφέρει αυτό. Με ενδιαφέρει να εγώ να γίνομαι καλύτερη κάθε μέρα, εγώ να μπορώ να ανοίγω την ψυχή μου και να λέω αυτά που με αγγίζουν, που με απασχολούν. Έτσι βλέπω τη μουσική. Αγαπώ υπερβολικά τη μουσική για να ασχολούμαι τόσα χρόνια και το μόνο που δεν θα με ενδιέφερε είναι πώς να είμαι πρώτη.

Οι πωλήσεις, οι αφίσες, ποιος θα είναι μπροστά, ποιος θα είναι πίσω …
Δε με ενδιαφέρει καθόλου αυτό. Μάλλον πολλά παιδιά που μ' αγαπάνε, έχουν παράπονο και γι' αυτό … που δεν είμαι τόσο ανταγωνιστική, αλλά δεν θα μπορούσα ποτέ να λειτουργήσω έτσι. Θα πνιγόμουν αν το έκανα μέσα σε αυτή τη δουλειά αν το έκανα με αυτό τον τρόπο και πολύ πιθανόν να τα παρατούσα. Από τη στιγμή που έχω βρει την ισορροπία μου, έτσι όπως την έχω βρει και μπορώ να κρατάω την αγάπη μου αναλλοίωτη για τη μουσική με αυτό τον τρόπο, είμαι ευτυχισμένη!

Αν κάποιος σου ζητούσε να τοποθετήσεις τρία τραγούδια σε ένα μπαούλο που θα το άνοιγαν μετά από 2000 χρόνια, ποια θα ήθελες να είναι αυτά.
Μπορώ να διαλέξω 5-6 μπαούλα και να κλείσω στο καθένα από τρία; Το "Πόσο λίγο με ξέρεις", το "Ό,τι με αγγίζει" και το "Είμαι άνθρωπος κι εγώ". Αύριο μπορεί να σου πω κάτι άλλο γιατί θα θυμηθώ κάποιο άλλο τραγούδι.

Θυσιάζεις τα "θέλω σου" όταν αυτά μπορεί να πληγώσουν αγαπημένα πρόσωπα ή κάνεις στο τέλος αυ τό που θέλεις και που σε απελευθερώνει ανεξάρτητα από τις συνέπειες;
Αυτό το έκανα πάρα πολύ στο παρελθόν. Δηλαδή όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου, με ενδιέφερε περισσότερο να είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπάω και ας καταπιέζω εγώ πολλές φορές κάποιες ανάγκες δικές μου. Σήμερα, νομίζω ότι το κάνω περισσότερο για τον γιο μου αυτό, αν και δεν θα 'πρεπε. Γιατί πρέπει και τα παιδιά μας πρέπει να μεγαλώνουν ξέροντας ότι πρέπει να σέβονται και τις ανάγκες του άλλου, όχι μόνο να μεγαλώνουν με τέτοιο εγωιστικό τρόπο ώστε να θέλουν να γίνεται το δικό τους συνέχεια. Αν εγώ μεγαλώνω τον γιο μου και συνέχεια του κάνω τα χατίρια, και καταπιέζω τον εαυτό μου και δεν κάνω αυτό που θέλω και που είναι καλύτερο για μένα, είναι σα να του περνάω λάθος μήνυμα. Άρα ενώ το κάνω γιατί τον λατρεύω - εννοείται όπως όλες οι μαμάδες - και θέλω να του κάνω τα χατίρια του, είναι φορές που είμαι πιο αυστηρή και προσπαθώ να τον μαθαίνω να με σέβεται όπως τον σέβομαι κι εγώ.

Πάντως τα τελευταία χρόνια, μάλλον κάνεις κινήσεις που μάλλον δε σε ενδιαφέρει για κανέναν, τι θα πει, πως θα αντιδράσει.
Ναι έχω πάρει την απόφαση να κάνω τον εαυτό μου ευτυχισμένο.

Ίσως και οι συγκυρίες της ζωής σου το φέρανε έτσι που άρχισες και καταλήγεις πλέον σε αυτό το συμπέρασμα.
Έχει να κάνει ξέρεις και με το ότι παλιότερα πίστευα ότι η εικόνα είναι πολύ σημαντική. Και μεγάλωσα έτσι, ότι έπρεπε να έχω την εικόνα του "καλού παιδιού". Δεν είμαι βέβαια κακιά και το παίζω καλή. Έβγαζα πάντα αυτό που είχα μέσα μου με υπερβολική ευγένεια. Από κάποια στιγμή και μετά δεν άξιζε τον κόπο.

Θυμάμαι κάποια στιγμή μου είπες "Όλοι με νομίζουν καλό παιδί, αλλά σε κάποια φάση πρέπει να γίνω κι εγώ bitch!"
Αυτό δε σου βγαίνει ποτέ αν δεν είσαι κατά βάθος! Αυτό είναι το παράπονό μου. Προσπαθώ να γίνω, αλλά δεν τα καταφέρνω. Σημασία έχει να μπορείς πάντα να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου και να λες αυτό που πιστεύεις, να λες τη γνώμη σου. Δε λέω να γίνεσαι κακός με τον άλλον ή αγενής. Όλα μπορούν να ειπωθούν με ευγένεια. Μπορείς να τοποθετηθείς και με έναν πολύ ευγενικό τρόπο.

Ας γυρίσουμε στα δικά μας, στο σήμερα. Κυκλοφορούν κάποιες φήμες για συνεργασία με Νίκο Αντύπα, Άλκηστη Πρωτοψάλτη και Δήμητρα Γαλάνη.
Δεν ισχύει τίποτα από τα τρία!

Να το ξεκαθαρίσουμε γιατί υπάρχει ένας γενικός ντόρος. Πως βγήκε, γιατί βγήκε …
Ναι, δεν ξέρω …

Επίσης κυκλοφορεί σε μικρότερη έκταση βέβαια συνεργασία σου ξανά μαζί με τον Γιώργο Θεοφάνους.
Ούτε αυτό ισχύει, τουλάχιστον τώρα για το άμεσο μέλλον. Με τον Γιώργο δεν έχουμε πει ποτέ ότι δεν θα ξανασυνεργαστούμε. Είχαμε την ανάγκη και οι δύο να κάνουμε διαφορετικά πράγματα και ίσως κάποια στιγμή στο μέλλον να ξαναενωθούν οι δρόμοι μας στο μέλλον επαγγελματικά.

Καινούριος δίσκος. Πότε σκέφτεσαι να μπεις στο studio, με ποιος θα συνεργαστείς …
Σκέφτομαι να ξεκινήσω studio, ή μάλλον να αρχίσω την προετοιμασία για studio όταν θα τελειώσουν οι εμφανίσεις στη Θεσσαλονίκη με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου και τους Όναρ, δηλαδή μετά το Πάσχα. Και ίσως να προλάβω να έχω 1-2 τραγούδια σε single το καλοκαίρι. Αν δεν το προλάβουμε αυτό, τότε θα περιμένουμε για ολόκληρη τη δουλειά πια, τέλη του 2004 … ελπίζω!

Είναι η δεύτερη συνέντευξη εντός 10 χρόνων, ελπίζω να μην κάνουμε άλλα 10 χρόνια!
Στα επόμενα 10 χρόνια ! Το φαντάζεσαι ;!