Ευρυδίκη

Η κλήση σας προωθείται στην... Θέμης: Στην, στην, στην, με την οποία έχουμε πολύ καιρό να τα πούμε, Ευρυδίκη τι κάνεις; Ευρυδίκη: Καλησπέρα Θέμη μου! Θ: Είσαι καλά; Ε: Καλά είμαι, εσύ τι κάνει; Θ: Κι εγώ είμαι πολύ καλά. Έχω πολύ καιρό να σε ακούσω και να σε δω. Ε: Εγώ σε βλέπω πιο συχνά πια. Θ: Καλά κι εγώ σε έχω δει τηλεοπτικά είτε από διάφορες εμφανίσεις κι αυτά αλλά από κοντά λέω, θυμάμαι την τελευταία φορά που σε είχα πετύχει, είχαμε νομίζω συνταξιδέψει, στο «Ελευθέριος Βενιζέλος» σε μια πτήση από Κύπρο. Ε: Μπράβο, μπράβο, μπράβο. Θ: Έχει περάσει πολύς καιρός, ήταν φθινόπωρο αν δεν κάνω λάθος. Ε: Πέρασαν μήνες. Θ: Πες μου τα τελευταία νέα σου γενικώς. Τι κάνεις, που βρίσκεσαι... Ξέρω ότι ξεκινάς κάποιες εμφανίσεις! Ήδη τις έχεις ξεκινήσει; Ε: Όχι. Ξεκινάω Δευτέρα - Τρίτη, μετά από ένα χειμώνα υπέροχο με τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου στην Αθήνα αλλά και στην Θεσσαλονίκη, κάποιες εμφανίσεις στον Συρμό. Θα είμαι εκεί την Δευτέρα και την Τρίτη 3-4/5 και την άλλη Δευτέρα - Τρίτη 10-11/5.

Είναι απλή, γλυκιά, πάντα με μια καλή κουβέντα για όλους. Η Ευρυδίκη αγαπά βαθιά, χαίρεται όταν ακούει ότι είναι η "καλύτερη μαμά στον κόσμο" και επιμένει να ονειροπολεί... "να πετάει στο δικό της συννεφάκι". από τη Ζωή Παπαδοπούλου. Η ατάκα που σας είπε η μητέρα ή ο πατέρας σας και σας ακολουθεί ακόμα και σήμερα: "Καλύτερα να σου βγεί το μάτι, παρά το όνομα!" Η ατάκα κάποιου διάσημου συγγραφέα με την οποία ταυτίζεστε: "Όπου είναι ο θησαυρός σου, εκεί είναι και η καρδιά σου." Η φράση με την οποία χαρακτηρίζετε τον εαυτό σας σε ένα πρώτο ραντεβού: "Χαριτωμένα ντροπαλή..." Η κουβέντα που είπατε κάποτε για τον εαυτό σας και αποδείχθηκε πέρα για πέρα αληθινή: "Αγαπάω βαθιά, ώστε να χαίρομαι πραγματικά για τις χαρές των δικών μου ανθρώπων - και όχι μόνο." Η φράση που σας είπαν κάποτε και σας πλήγωσε: "Υπερβολικά καλή για να'σαι αληθινή." Η ατάκα που σας είπε θαυμαστής ή θαυμάστρια και σας ξάφνιασε: "Μου δίνεις το

Θα ήθελα να σας μεταφέρω τίς ιδιαίτερα καλές εντυπώσεις που μού άφησε ένα ακόμη ξημέρωμα Πρωτοχρονιάς στον συγκεκριμένο χώρο... Το ρολόι δείχνει περίπου μισή ώρα μετά την αλλαγή τού Χρόνου και αποφασίζω να εκδράμω και να συντονίσω την παρέα μέσω κινητής τηλεφωνίας... Aυτό στάθηκε αδύνατο για αρκετή ώρα αφού, ως συνήθως, τα δίκτυα είχαν υπερφορτωθεί, όμως η επιλογή για το Πρωτοχρονιάτικο περιβάλλον αποδείχθηκε πολύ καλή: Βασίλης, Ευριδίκη & Όναρ στο Γυάλινο... Γύρω στίς δύο, και κάτω από δυνατή μα εξυγιαντική για την αρρωστούπολή μας βροχή, φθάνουμε στον προορισμό μας...εκεί μάς περιμένουν δύο ολίγον τί δυσάρεστες εκπλήξεις... Κατ'αρχήν, μία δυσδιάκριτη βαββούρα από σύγχρονα λαικά, νομίζουν, άσματα που μάς κάνει ν'απορήσουμε...ευτυχώς η διευκρίνιση πως το Γυάλινο εγκαινίασε φέτος και μία δεύτερη Σκηνή με νέους καλλιτέχνες μάς φέρνει στον...ίσιο δρόμο, άλλωστε Γυάλινο είναι...ας τα κάνουν και λίγο γυαλιά-καρφιά... Κατά δεύτερο δε λόγο, η σχετικά μικρή για την απήχηση τών καλλ