Rock mama
Ακούει από Eminem μέχρι Nirvana και είναι έτοιμη να απαντήσει ακόμη και στις πιο ζόρικες ερωτήσεις. Mama mia!
Βρεθήκαμε στο σπίτι της στο Ελληνικό. "Έλα και μαγειρέψουμε να φάμε κιόλας, φιλάκια σου" μου είπε στο τηλέφωνο και την πάντοτε φιλική της φωνή. Ζεστός καφές για αρχή, ακρόαση τους ολοκαίνουριου δίσκου της "Στο ίδιο βαγόνι" στη συνέχεια και ο κατάλογος του κινέζικου delivery. "Δεν είμαι φοβερή μαγείρισσσα;" μου λέει και βάζει τα γέλια... Είναι όμως ώρα ν' αρχίσει να γράφει και το μαγνητοφωνάκι και η Ευρυδίκη είναι πανέτοιμη να απαντήσεις στις ερωτήσεις μας.
Λοιπόν, τώρα στα 36 χρόνια...
Δε το φαντάστηκα ότι θα ξεκινήσεις έτσι την κουβέντα! Εγώ σου έβαλα όλα τα τραγούδια του δίσκου σε πρώτη ακρόαση και στάθηκες εκεί; Ωραίος φίλος είσαι!
Στο τραγούδι "Τριάντα έξι" που έχεις γράψει η ίδια, άκουσα μια εφηβική σχεδόν φωνή με την εμπειρία μιας γυναίκας που επιτέλους ξέρει τι θέλει...
Το τραγούδι υπήρχε εδώ και μήνες και να σου πω την αλήθεια δεν ήμουν σίγουρη αν έπρεπε να το συμπεριλάβω στο album. Έτσι κι αλλιώς είχαμε ξεκινήσει να κάνουμε όλη τη δουλειά με τον Δημήτρη τον Κοργιαλά και κάποια στιγμή είπα κι εγώ ότι έχω δυο τραγούδια, κι έτσι απλά μπήκαν στο album...
Tα τραγούδια σου που άκουσα, όμως, αποπνέουν μια εσωτερική αναζήτηση...
Κάπου εκεί βρίσκομαι. Από τη μία θεωρώ τον εαυτό μου ώριμο, ολοκληρωμένο άνθρωπο κι από την άλλη, επειδή κρύβω πάντα αυτό το παιδάκι μέσα μου, πιάνω τον εαυτό μου να ανησυχεί... Το τραγούδι λέει "Είμαι 36 και φοβάμαι γιατί ακόμα κάνω σαν παιδί και ξέρω ότι δεν πρόκειται ποτέ ν' αλλάξω". Τελικά όμως χαίρομαι γιατί πραγματικά μαθαίνω από τη ζωή και παρόλο που μπορεί μερικές φορές να συμπεριφέρομαι ανώριμα ή με αφέλεια, με πιάνω να είμαι υπεύθυνη όσο πρέπει απέναντι στα σοβαρά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μου και απέναντι στο γιο μου.
Υπάρχεις δισκογραφικά εδώ και 15 χρόνια. Θα περίμενε κανείς να κάνεις ευπρεπή τραγούδια και απλώς να υπάρχεις, ενώ εσύ είσαι περισσότερο ανήσυχη από ποτέ...
Αυτό συμβαίνει γιατί ξέρω τι θέλω. Όταν πριν από λίγα χρόνια έκανα το "Κι αλλιώς", ήθελα να συμπεριφέρομαι μ' αυτόν τον τρόπο, να τραγουδάω μ' αυτόν τον τρόπο, να ζω μ' αυτόν τον τρόπο. Εν πάση περιπτώση, να είμαι ελεύθερος άνθρωπος, να έχω τις επιλογές μου και να χαράξω το δικό μου δρόμο.
Είσαι μια rock μαμά, δηλαδή;
Ο γιος μου το λέει αυτό! Ακούει τα δικά μου τραγούδια που φαίνονται λίγο πιο σκληρά, με τις ηλεκτρικές κιθάρες και όλα αυτά και στο μυαλουδάκι του φαντάζεται ότι αυτό είναι rock, οπότε μου λέει: "Μαμά, είσαι rock... του μπαμπά τα τραγούδια είναι κανονικά!" Εγώ λοιπόν για τον Άγγελο είμαι rock και ο μπαμπάς του κανονικός άνθρωπος! Έχουμε περάσει πάντως φοβερές στιγμές με τον Άγγελο κάνοντας πλάκα! Βάζουμε και ακούμε από Eminem, που του αρέσει πάρα πολύ, μέχρι Nirvana-που ακούω εγώ και ευτυχώς του αρέσουν. Με όλα αυτά αντιλαμβάνομαι ότι ο άνθρωπος γεννιέται χωρίς να ξέρει από την αρχή ποιος είναι, τι θέλει να κάνει, με ποιο σκοπό έχει έρθει σ' αυτή τη ζωή τέλος πάντων.
Θα σε πάω αρκετά χρόνια πίσω, τότε που ήρθες στην Ελλάδα με μια βαλίτσα όνειρα. Έβλεπες καθόλου πώς θα είσαι το 2005;
Όχι, είχα βάλει στόχο το 2000 που μου φαινόταν πάρα πολύ μακριά και ότι θα ήμουν γριά! Σαν να ήταν το τέλος του κόσμου τότε!
Ποια όρια είχες βάλει στον εαυτό σου;
Έχω διαπιστώσειότι οι άνθρωποι που άκουγαν την "Πυξίδα" τότε, ακούν και τα καινούρια μου τραγούδια. Μ' άκουγαν κυρίως παιδιά που είχαν ξένα ακούσματα, μια και είχα θεωρηθεί σκληρή pop τραγουδίστρια για την εποχή μου. Και πριν από την έκρηξη της ελληνικής pop στο τέλος της δεκαετίας του '80 υπήρχε μια μοντέρνα σκηνή, κυρίως με συγκροτήματα.
Η pop είναι κάτι που αλλάζει από εποχή σε εποχή ή αναγεννιέται κάθε φορά από τις στάχτες της;
Πάντα υπάρχουν νέα στοιχεία, κι αυτό οφείλεται κυρίως στην τεχνολογία. Οι μουσικοί ψάχνονται με νέους ήχους. Βέβαια βλέπω ότι γυρίζουμε πίσω και παίρνουμε παλιά κομμάτια που τα ξανακάνουμε σημερινά με εντελώς διαφορερικό τρόπο. Νομίζω άλλωστε ότι όλοι εμπνέονται από παλιά κομμάια, είτε είναι pop, είτε είναι rock ή λαϊκοί.
Όταν ξεκίνησες, βασίλισσα της pop ήταν η Madonna. Σήμερα, 15 χρόνια μετά, παραμένει βασίλισσα στο θρόνο της.
Μadonna άκουγα όταν ήμουν 15 και σταμάτησα να ακούσω όταν έφτασα 18. Μ' άρεσε πολύ όταν πήγαινα στο σχολείο, μετά σταμάτησα να την παρακολουθώ για αρκετά μεγάλο διάστημα, μέχρι που την άκουσα και πάλι τα τελευταία επτά χρόνια. Τότε που την εκτίμησαν κι αυτοί που την έκραζαν παλιότερα και τώρα πια τη δέχτηκαν σαν μια γυναίκα πανέξυπνη, ταλαντούχα, όχι τόσο για τη φωνή της -γιατί δεν είχε ποτέ φωνή, για μένα-, αλλά ως μουσικό, ως παραγωγό, ως εικόνα που εξελίσσεται και ξέρει να την πουλάει. Αυτό θέλει πολύ μυαλό κι ακόμα περισσότερο ταλέντο για να το κάνεις.
Εσύ τι ακούς;
Τα δικά μου ακούσματα ήταν τον γαλλικό τραγούδι. Edith Piaf και Jacques Brel είναι οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες και γι' αυτό οι πρώτες μου σπουδές ήταν στο Παρίσι. Αργότερα, πηγαίνοντας στην Αμερική στο Berkeley, άρχισα να έρχομαι πιο κοντά με την jazz και αφού έμεινα εκεί ένα χρόνο, είχα αποκτήσει ένα ρεπερτόριο 150 περίπου τραγουδιών που τα έλεγα όταν δούλευα σε piano bars ξενοδοχειών για να βγάλω το χαρτζιλίκι μου. Τα ακούσματα από την οικόγενειά μου είχαν να κάνουν με το καλό ελληνικό τραγούδι, με καλλιτέχνες όπως η Χαρούλα Αλεξίου, η Μαρινέλλα, ο Πάριος ή ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Όταν γύρισα στην Ελλάδα και συνεργάστηκα για πρώτη φορα με τον Κώστα Τουρνά και τον Κώστα Μπίγαλη σε καλοκαιρινές συναυλίες, στα ταξίδια που κάναμε άκουγα στο αυτοκίνητο πολύ rock μουσική κι αυτό ήταν για μένα μια πρόκληση. Ήθελα λοιπόν με την πρώτη μου δουλειά να γίνω rock τραγουδίστρια. Βέβαια, εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολο και δεν μπορούσα να μπω στην εταιρεία και να πω "γεια σας, θέλω να γίνω rock τραγουδίστρια". Θεωρώ ότι μια χαρά τα πήγα έχοντας και τον Γιώργο (σ.σ.: Θεοφάνους) δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια, είπα εξαιρετικά τραγούδια και μερικά από αυτά δεν τα έχει ανακαλύψει ο κόσμος.
Ποια είναι τα αγαπημένα σου;
Εκτός από τα πολύ γνωστά, όπως τα "Πόσο λίγο με ξέρεις", "Μίσησέ με" ή το "Είμαι άνθρωπος κι εγώ", υπάρχουν κομμάτια που δεν ήταν τόσο εμπορικά, όπως το "Φθινόπωρο γυναίκας", που για μένα ήταν η καλύτερη δουλειά που έχω κάνει. Μου είχαν πει ότι είχα βιαστεί να κάνω αυτή τη δουλειά, ότι ήμουν λίγο μικρή... Πιστεύω όμως ότι τα τραγούδια ανακαλύπτονται στην πορεία, οπότε δεν ανησυχώ, έχω χρόνια μπροστά μου. Με βρίσκουν παιδιά που με άκουσαν πρώτη φορά με το "Πιάσε με" και με ρωτούν πώς μπορούν να βρουν τα πρώτα μου albums, τα οποία δεν κυκλοφορούν παρά μόνο σε ένα best of.
Πάμε στη συνεργασία σου με τονΔημήτρη Κοργιαλά. Πώς ξεκίνησε;
Είχα κάποιες εμφανίσεις στο "House of art" πριν ακόμα αποφασίσω να κάνω τον δίσκο "Κι αλλιώς", τραγουδώντας μάλιστα την περισσότερη ώρα διασκευές. Είχα την ανάγκη να κάνω κάτι διαφορετικό, να με δει ο κόσμος και κάπως αλλιώς. Ένιωθα μέσα μου ότι θα εκραγώ και είχα ανάγκη μια επανάσταση... Τότε είχε έρθει ο Δημήτρης να με δει γιατί του είχε γίνει πρόταση από την εταιρεία μου να γράψει κάποια κομμάτια, κι έτσι γνωριστήκαμε κι αρχίσαμε τη συνεργασία μας. Η αλήθεια είναι ότι την πρώτη φορά που τον είδα μου φάνηκε παιδάκι κι αναρωτιόμουν τι θα γράψει... Άκουσα στο studio το "Πιάσε με", έπαθα πλάκα και έμαθα ότι δεν είναι τόσο μικρός όσο φαίνεται! (γέλια) Φέτος μπήκαμε studio και ετοιμάσαμε ολόκληρο δίσκο μαζί! Προηγήθηκαν κάποιες εμφανίσεις στο "Συρμό" το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο, ενώ αυτές τις μέρες ξεκινάμε και πάλι στο "Συρμό" (από 7 Μαρτίου) κάθε Δευτέρα και Τρίτη για ένα μήνα.
Τι θα ακούσουμε εκεί;
Από εμένα θα ακούστε καινούρια τραγούδια από το δίσκο που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες με τίτλο "Στο ίδιο βαγόνι", τραγούδια από τη δισκογραφία μου αλλά και πολλές εκπλήξεις που θέλω να έρθετε να τις ακούσετε, να μην τις αποκαλύψω. Ο Δημήτρης θα έχει electro κομμάτια αλλά και κάποια καινούρια του από το album που θα κλυκλοφορήσει κι εκείνος σε λίγο καιρό.
Θα πήγαινες ποτέ σε μπουζούκια;
Έκανα τέτοιες συνεργασίες πολύ παλιά και για αυτό έφυγα από αυτόν τον χώρο. Δεν το κατακρίνω, αλλά στεναχωριέμαι όταν πρέπει να κάνω τη διασκεδάστρια χωρίς να το απολαμβάνω...
Βρεθήκαμε στο σπίτι της στο Ελληνικό. "Έλα και μαγειρέψουμε να φάμε κιόλας, φιλάκια σου" μου είπε στο τηλέφωνο και την πάντοτε φιλική της φωνή. Ζεστός καφές για αρχή, ακρόαση τους ολοκαίνουριου δίσκου της "Στο ίδιο βαγόνι" στη συνέχεια και ο κατάλογος του κινέζικου delivery. "Δεν είμαι φοβερή μαγείρισσσα;" μου λέει και βάζει τα γέλια... Είναι όμως ώρα ν' αρχίσει να γράφει και το μαγνητοφωνάκι και η Ευρυδίκη είναι πανέτοιμη να απαντήσεις στις ερωτήσεις μας.
Λοιπόν, τώρα στα 36 χρόνια...
Δε το φαντάστηκα ότι θα ξεκινήσεις έτσι την κουβέντα! Εγώ σου έβαλα όλα τα τραγούδια του δίσκου σε πρώτη ακρόαση και στάθηκες εκεί; Ωραίος φίλος είσαι!
Στο τραγούδι "Τριάντα έξι" που έχεις γράψει η ίδια, άκουσα μια εφηβική σχεδόν φωνή με την εμπειρία μιας γυναίκας που επιτέλους ξέρει τι θέλει...
Το τραγούδι υπήρχε εδώ και μήνες και να σου πω την αλήθεια δεν ήμουν σίγουρη αν έπρεπε να το συμπεριλάβω στο album. Έτσι κι αλλιώς είχαμε ξεκινήσει να κάνουμε όλη τη δουλειά με τον Δημήτρη τον Κοργιαλά και κάποια στιγμή είπα κι εγώ ότι έχω δυο τραγούδια, κι έτσι απλά μπήκαν στο album...
Tα τραγούδια σου που άκουσα, όμως, αποπνέουν μια εσωτερική αναζήτηση...
Κάπου εκεί βρίσκομαι. Από τη μία θεωρώ τον εαυτό μου ώριμο, ολοκληρωμένο άνθρωπο κι από την άλλη, επειδή κρύβω πάντα αυτό το παιδάκι μέσα μου, πιάνω τον εαυτό μου να ανησυχεί... Το τραγούδι λέει "Είμαι 36 και φοβάμαι γιατί ακόμα κάνω σαν παιδί και ξέρω ότι δεν πρόκειται ποτέ ν' αλλάξω". Τελικά όμως χαίρομαι γιατί πραγματικά μαθαίνω από τη ζωή και παρόλο που μπορεί μερικές φορές να συμπεριφέρομαι ανώριμα ή με αφέλεια, με πιάνω να είμαι υπεύθυνη όσο πρέπει απέναντι στα σοβαρά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μου και απέναντι στο γιο μου.
Υπάρχεις δισκογραφικά εδώ και 15 χρόνια. Θα περίμενε κανείς να κάνεις ευπρεπή τραγούδια και απλώς να υπάρχεις, ενώ εσύ είσαι περισσότερο ανήσυχη από ποτέ...
Αυτό συμβαίνει γιατί ξέρω τι θέλω. Όταν πριν από λίγα χρόνια έκανα το "Κι αλλιώς", ήθελα να συμπεριφέρομαι μ' αυτόν τον τρόπο, να τραγουδάω μ' αυτόν τον τρόπο, να ζω μ' αυτόν τον τρόπο. Εν πάση περιπτώση, να είμαι ελεύθερος άνθρωπος, να έχω τις επιλογές μου και να χαράξω το δικό μου δρόμο.
Είσαι μια rock μαμά, δηλαδή;
Ο γιος μου το λέει αυτό! Ακούει τα δικά μου τραγούδια που φαίνονται λίγο πιο σκληρά, με τις ηλεκτρικές κιθάρες και όλα αυτά και στο μυαλουδάκι του φαντάζεται ότι αυτό είναι rock, οπότε μου λέει: "Μαμά, είσαι rock... του μπαμπά τα τραγούδια είναι κανονικά!" Εγώ λοιπόν για τον Άγγελο είμαι rock και ο μπαμπάς του κανονικός άνθρωπος! Έχουμε περάσει πάντως φοβερές στιγμές με τον Άγγελο κάνοντας πλάκα! Βάζουμε και ακούμε από Eminem, που του αρέσει πάρα πολύ, μέχρι Nirvana-που ακούω εγώ και ευτυχώς του αρέσουν. Με όλα αυτά αντιλαμβάνομαι ότι ο άνθρωπος γεννιέται χωρίς να ξέρει από την αρχή ποιος είναι, τι θέλει να κάνει, με ποιο σκοπό έχει έρθει σ' αυτή τη ζωή τέλος πάντων.
Θα σε πάω αρκετά χρόνια πίσω, τότε που ήρθες στην Ελλάδα με μια βαλίτσα όνειρα. Έβλεπες καθόλου πώς θα είσαι το 2005;
Όχι, είχα βάλει στόχο το 2000 που μου φαινόταν πάρα πολύ μακριά και ότι θα ήμουν γριά! Σαν να ήταν το τέλος του κόσμου τότε!
Ποια όρια είχες βάλει στον εαυτό σου;
Έχω διαπιστώσειότι οι άνθρωποι που άκουγαν την "Πυξίδα" τότε, ακούν και τα καινούρια μου τραγούδια. Μ' άκουγαν κυρίως παιδιά που είχαν ξένα ακούσματα, μια και είχα θεωρηθεί σκληρή pop τραγουδίστρια για την εποχή μου. Και πριν από την έκρηξη της ελληνικής pop στο τέλος της δεκαετίας του '80 υπήρχε μια μοντέρνα σκηνή, κυρίως με συγκροτήματα.
Η pop είναι κάτι που αλλάζει από εποχή σε εποχή ή αναγεννιέται κάθε φορά από τις στάχτες της;
Πάντα υπάρχουν νέα στοιχεία, κι αυτό οφείλεται κυρίως στην τεχνολογία. Οι μουσικοί ψάχνονται με νέους ήχους. Βέβαια βλέπω ότι γυρίζουμε πίσω και παίρνουμε παλιά κομμάτια που τα ξανακάνουμε σημερινά με εντελώς διαφορερικό τρόπο. Νομίζω άλλωστε ότι όλοι εμπνέονται από παλιά κομμάια, είτε είναι pop, είτε είναι rock ή λαϊκοί.
Όταν ξεκίνησες, βασίλισσα της pop ήταν η Madonna. Σήμερα, 15 χρόνια μετά, παραμένει βασίλισσα στο θρόνο της.
Μadonna άκουγα όταν ήμουν 15 και σταμάτησα να ακούσω όταν έφτασα 18. Μ' άρεσε πολύ όταν πήγαινα στο σχολείο, μετά σταμάτησα να την παρακολουθώ για αρκετά μεγάλο διάστημα, μέχρι που την άκουσα και πάλι τα τελευταία επτά χρόνια. Τότε που την εκτίμησαν κι αυτοί που την έκραζαν παλιότερα και τώρα πια τη δέχτηκαν σαν μια γυναίκα πανέξυπνη, ταλαντούχα, όχι τόσο για τη φωνή της -γιατί δεν είχε ποτέ φωνή, για μένα-, αλλά ως μουσικό, ως παραγωγό, ως εικόνα που εξελίσσεται και ξέρει να την πουλάει. Αυτό θέλει πολύ μυαλό κι ακόμα περισσότερο ταλέντο για να το κάνεις.
Εσύ τι ακούς;
Τα δικά μου ακούσματα ήταν τον γαλλικό τραγούδι. Edith Piaf και Jacques Brel είναι οι αγαπημένοι μου καλλιτέχνες και γι' αυτό οι πρώτες μου σπουδές ήταν στο Παρίσι. Αργότερα, πηγαίνοντας στην Αμερική στο Berkeley, άρχισα να έρχομαι πιο κοντά με την jazz και αφού έμεινα εκεί ένα χρόνο, είχα αποκτήσει ένα ρεπερτόριο 150 περίπου τραγουδιών που τα έλεγα όταν δούλευα σε piano bars ξενοδοχειών για να βγάλω το χαρτζιλίκι μου. Τα ακούσματα από την οικόγενειά μου είχαν να κάνουν με το καλό ελληνικό τραγούδι, με καλλιτέχνες όπως η Χαρούλα Αλεξίου, η Μαρινέλλα, ο Πάριος ή ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Όταν γύρισα στην Ελλάδα και συνεργάστηκα για πρώτη φορα με τον Κώστα Τουρνά και τον Κώστα Μπίγαλη σε καλοκαιρινές συναυλίες, στα ταξίδια που κάναμε άκουγα στο αυτοκίνητο πολύ rock μουσική κι αυτό ήταν για μένα μια πρόκληση. Ήθελα λοιπόν με την πρώτη μου δουλειά να γίνω rock τραγουδίστρια. Βέβαια, εκείνη την εποχή δεν ήταν εύκολο και δεν μπορούσα να μπω στην εταιρεία και να πω "γεια σας, θέλω να γίνω rock τραγουδίστρια". Θεωρώ ότι μια χαρά τα πήγα έχοντας και τον Γιώργο (σ.σ.: Θεοφάνους) δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια, είπα εξαιρετικά τραγούδια και μερικά από αυτά δεν τα έχει ανακαλύψει ο κόσμος.
Ποια είναι τα αγαπημένα σου;
Εκτός από τα πολύ γνωστά, όπως τα "Πόσο λίγο με ξέρεις", "Μίσησέ με" ή το "Είμαι άνθρωπος κι εγώ", υπάρχουν κομμάτια που δεν ήταν τόσο εμπορικά, όπως το "Φθινόπωρο γυναίκας", που για μένα ήταν η καλύτερη δουλειά που έχω κάνει. Μου είχαν πει ότι είχα βιαστεί να κάνω αυτή τη δουλειά, ότι ήμουν λίγο μικρή... Πιστεύω όμως ότι τα τραγούδια ανακαλύπτονται στην πορεία, οπότε δεν ανησυχώ, έχω χρόνια μπροστά μου. Με βρίσκουν παιδιά που με άκουσαν πρώτη φορά με το "Πιάσε με" και με ρωτούν πώς μπορούν να βρουν τα πρώτα μου albums, τα οποία δεν κυκλοφορούν παρά μόνο σε ένα best of.
Πάμε στη συνεργασία σου με τονΔημήτρη Κοργιαλά. Πώς ξεκίνησε;
Είχα κάποιες εμφανίσεις στο "House of art" πριν ακόμα αποφασίσω να κάνω τον δίσκο "Κι αλλιώς", τραγουδώντας μάλιστα την περισσότερη ώρα διασκευές. Είχα την ανάγκη να κάνω κάτι διαφορετικό, να με δει ο κόσμος και κάπως αλλιώς. Ένιωθα μέσα μου ότι θα εκραγώ και είχα ανάγκη μια επανάσταση... Τότε είχε έρθει ο Δημήτρης να με δει γιατί του είχε γίνει πρόταση από την εταιρεία μου να γράψει κάποια κομμάτια, κι έτσι γνωριστήκαμε κι αρχίσαμε τη συνεργασία μας. Η αλήθεια είναι ότι την πρώτη φορά που τον είδα μου φάνηκε παιδάκι κι αναρωτιόμουν τι θα γράψει... Άκουσα στο studio το "Πιάσε με", έπαθα πλάκα και έμαθα ότι δεν είναι τόσο μικρός όσο φαίνεται! (γέλια) Φέτος μπήκαμε studio και ετοιμάσαμε ολόκληρο δίσκο μαζί! Προηγήθηκαν κάποιες εμφανίσεις στο "Συρμό" το Νοέμβριο και το Δεκέμβριο, ενώ αυτές τις μέρες ξεκινάμε και πάλι στο "Συρμό" (από 7 Μαρτίου) κάθε Δευτέρα και Τρίτη για ένα μήνα.
Τι θα ακούσουμε εκεί;
Από εμένα θα ακούστε καινούρια τραγούδια από το δίσκο που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες με τίτλο "Στο ίδιο βαγόνι", τραγούδια από τη δισκογραφία μου αλλά και πολλές εκπλήξεις που θέλω να έρθετε να τις ακούσετε, να μην τις αποκαλύψω. Ο Δημήτρης θα έχει electro κομμάτια αλλά και κάποια καινούρια του από το album που θα κλυκλοφορήσει κι εκείνος σε λίγο καιρό.
Θα πήγαινες ποτέ σε μπουζούκια;
Έκανα τέτοιες συνεργασίες πολύ παλιά και για αυτό έφυγα από αυτόν τον χώρο. Δεν το κατακρίνω, αλλά στεναχωριέμαι όταν πρέπει να κάνω τη διασκεδάστρια χωρίς να το απολαμβάνω...
Περιοδικό MUSIC LIFE
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου