Ευριδίκη: «Στο Ίδιο Βαγόνι»
Μας έλειψε παρ' ότι δεν καθυστέρησε και πολύ…
Μετά από περίπου 2 χρόνια η Ευριδίκη επιστρέφει με τη νέα της δουλειά και τον Δημήτρη Κοργιαλά πάντα στο πλευρό της.
Ο Δημήτρης αποτελεί τον μουσικό της σύντροφο απ όταν αποφάσισε να κάνει μια πιο ροκ στροφή στην καριέρα της και υπογράφει και πάλι τη μουσική και τους στίχους στα περισσότερα τραγούδια.
Στην αναζήτηση του «σουξέ» της συγκεκριμένης δουλειάς, το αυτί μου κόλλησε στο ομότιτλο με το άλμπουμ τραγούδι. Πολύ καλές στιγμές είναι και τα δυο ντουέτα με τον Κοργιαλά και την Τζώρτζια Κεφαλά (Μπλέ).
Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ χαίρει απόλυτης ισορροπίας και ομοιομορφίας, ανάμεσα στα 13 κομμάτια που το απαρτίζουν. Κάτι το οποίο του προσθέτει βεβαίως ένα ευχάριστο άκουσμα απ' την αρχή ως το τέλος, του αφαιρεί όμως το δικαίωμα της εξάρσεως σε κάποιο κομμάτι. Αυτό που συνήθως λέμε «δυνατή στιγμή» στον συγκεκριμένο δίσκο δείχνει να απουσιάζει, με τρανή εξαίρεση το «4+4», ένα παραδοσιακό τραγούδι απ' την Κύπρο, σε μια εκπληκτική διασκευή από τους Πάζλ και ασφαλώς…τον Δημήτρη Κοργιαλά.
Μετά από περίπου 2 χρόνια η Ευριδίκη επιστρέφει με τη νέα της δουλειά και τον Δημήτρη Κοργιαλά πάντα στο πλευρό της.
Ο Δημήτρης αποτελεί τον μουσικό της σύντροφο απ όταν αποφάσισε να κάνει μια πιο ροκ στροφή στην καριέρα της και υπογράφει και πάλι τη μουσική και τους στίχους στα περισσότερα τραγούδια.
Στην αναζήτηση του «σουξέ» της συγκεκριμένης δουλειάς, το αυτί μου κόλλησε στο ομότιτλο με το άλμπουμ τραγούδι. Πολύ καλές στιγμές είναι και τα δυο ντουέτα με τον Κοργιαλά και την Τζώρτζια Κεφαλά (Μπλέ).
Η αλήθεια είναι ότι το συγκεκριμένο άλμπουμ χαίρει απόλυτης ισορροπίας και ομοιομορφίας, ανάμεσα στα 13 κομμάτια που το απαρτίζουν. Κάτι το οποίο του προσθέτει βεβαίως ένα ευχάριστο άκουσμα απ' την αρχή ως το τέλος, του αφαιρεί όμως το δικαίωμα της εξάρσεως σε κάποιο κομμάτι. Αυτό που συνήθως λέμε «δυνατή στιγμή» στον συγκεκριμένο δίσκο δείχνει να απουσιάζει, με τρανή εξαίρεση το «4+4», ένα παραδοσιακό τραγούδι απ' την Κύπρο, σε μια εκπληκτική διασκευή από τους Πάζλ και ασφαλώς…τον Δημήτρη Κοργιαλά.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου