Συνέντευξη στον Flash
Καινούργιος δίσκος, καινούργια σχέδια, καινούργιες εμφανίσεις. Μίλησέ μας γι' αυτά.
Από πού να ξεκινήσω! Είμαστε ενάμιση χρόνο στο στούντιο περίπου. Πάρα πολλή δουλειά, γράφαμε συνέχεια τραγούδια, ψάχναμε τους ήχους μας και μιλάω στον πληθυντικό γιατί αναφέρομαι στους συντελεστές της δουλειάς αυτής, που είναι οι καινούργιοι μου συνεργάτες, όπως είναι ο Δημήτρης Κοργιαλάς, ο Γιώργος Δημητριάδης, ο Σταμάτης Πανταζόπουλος που έγραψε τους στίχους στα τραγούδια του Δημητριάδη, ο Γιώργος Αλουπογιάννης και ο Δημήτρης Καρράς από τους Πάζλ. Με αυτή την παρέα περάσαμε ενάμιση χρόνο περίπου στο στούντιο, γράψαμε πολλά τραγούδια και τελικά καταλήξαμε στα 13 στο cd. Μέσα σ' αυτά τα 13 συμπεριλαμβάνονται και δύο δικές μου συνθέσεις- το τόλμησα κι αυτό. Είναι πολύ περήφανη γι' αυτή τη δουλειά και περήφανη ουσιαστικά γιατί μέσα απ' όλη αυτή τη διαδικασία γνώρισα καινούργιους ανθρώπους που μου εμπιστεύθηκαν τα τραγούδια τους και εγώ τους έβαλα μέσα στην καρδιά μου πραγματικά, γιατί αυτό που μένει για μένα μετά από κάθε δουλειά, είναι η προσωπική σχέση, η φιλία με τους συνεργάτες μου.
Αυτός ο δίσκος δηλαδή μπορεί να αποτελέσει μία βάση για μια μελλοντική συνεργασία με τα συγκεκριμένα άτομα;
Βέβαια. Θεωρώ ότι η συνεργασία μας ήταν πετυχημένη και το λέω ακόμα πριν κυκλοφορήσει καλά-καλά το cd, γιατί δεν υπολογίζω τις πωλήσεις. Αυτό που μετράει για μένα είναι ότι δουλέψαμε πάρα πολύ καλά στο στούντιο, παρόλο που ήταν η πρώτη φορά που δούλεψα με νέους συνεργάτες. Με κατάλαβαν, μπήκαν μέσα μου στην ουσία, με διάβασαν κι έγραψαν τραγούδια για μένα που με εκφράζουν απόλυτα. Είναι πολύ σημαντικό αυτό. Δούλευα 10-12 χρόνια με τον Γιώργο Θεοφάνους αποκλειστικά και ήταν πολύ εύκολο για το Γιώργο να γράψει τραγούδια για μένα, γιατί ήξερε τη φωνή μου πρώτα απ' όλα, το range της φωνής, από πού μέχρι που μπορώ να τραγουδήσω, ήξερε τι μ' αρέσει, δοκίμαζε και καινούργια πράγματα για μένα. Το να ασχοληθεί ένας άνθρωπος μαζί μου που δεν με ξέρει και πολύ καλά είναι σαν να πρέπει να με μάθει από την αρχή, πώς τραγουδάω, τι μ' αρέσει... Βέβαια το θετικό σ' αυτή την περίπτωση είναι ότι καινούργιοι άνθρωποι μπορούν να βλέπουν και κάτι σε μένα που δεν το βλέπει κάποιος που με βλέπει κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ και ίσως να μπορεί αυτό να σε πάει κι ένα βήμα παραπέρα.
Μιλάς για τους ανθρώπους. Υπήρχε κάποιος λόγος που επιλέχθηκαν αυτοί ή απλώς μία συγκυρία σας έφερε όλους μαζί;
Το ένα έφερε το άλλο. Τα πρώτα τραγούδια τα πήρα από τον Γιώργο Δημητριάδη. Ουσιαστικά απευθυνθήκαμε, εγώ με την εταιρεία μου, σε κάποιους ανθρώπους που μου άρεσε η δουλειά τους, ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ μαζί τους. Ξεκινήσαμε από το Γιώργο Δημητριάδη, όπου- πρέπει να το πω αυτό- ήταν πολύ συγκινητικός ο τρόπος που πήρα τα πρώτα τραγούδια από τον Γιώργο, γιατί μου ήρθαν σε μία κασετούλα, πολύ απλά, με μια κιθάρα και μία φωνή. Απλά, αλλά αληθινά, γιατί εκεί πραγματικά φαίνεται το καλό τραγούδι. Αν ένα τραγούδι γυμνό στην ουσία, χωρίς εφέ, χωρίς ήχους, χωρίς να είναι φτιαγμένο, σου κάνει εντύπωση και σε αγγίξει, σημαίνει ότι είναι καλό τραγούδι πραγματικά. Ξεκινήσαμε έτσι με τον Γιώργο και μέσω του Γιώργου γνωρίσαμε τον Δημήτρη τον Κοργιαλά. Και με τον Δημήτρη δουλέψαμε πάρα πολύ καλά, ξεκινήσαμε μ' ένα τραγούδι και καταλήξαμε να έχουμε 5 τραγούδια στο cd, ένα από τα οποία είναι και ντουέτο. Με τον Γιώργο τον Αλουπογιάννη είχαμε βρεθεί όταν τραγουδούσα στο House of Art ή λίγο πριν- δεν θυμάμαι ακριβώς- αλλά έγραψε ένα τραγούδι για μένα, ιδιαίτερο πολύ το τραγούδι αυτό, που μιλάει για τη μοναξιά και το έγραψε σε στιγμές μοναξιάς ο Γιώργος, γιατί ήταν στρατιώτης τότε και ήταν μόνος του σε κάποιο νησί, ώρα σκοπιάς και μου έγραψε το τραγούδι «Η μοναξιά μοιάζει με σένα». Και ο τελευταίος που μπήκε στην παρέα ήταν ο Δημήτρης ο Καρράς, ο πιο μικρός νομίζω απ' όλους, αλλά ιδιαίτερα ταλαντούχος και έχουμε δύο τραγούδια του Δημήτρη.
Μιλάς τώρα για διαφορετικούς δημιουργούς, που ουσιαστικά αυτοί καταθέτουν προσωπικές τους στιγμές, όπως είπες γι' αυτό το τραγούδι με τη μοναξιά. Πόσο δύσκολο ή πόσο εύκολο είναι να μπαίνεις στη νοοτροπία και να εκφράσεις συναισθήματα κάποιου άλλου με τη δική σου φωνή; Βάζεις και δικό σου συναίσθημα;
Οπωσδήποτε, δηλαδή δεν μπορώ να φανταστώ ποτέ τον εαυτό μου να τραγουδάω τραγούδια χωρίς να μπορώ να μπω μέσα στο τραγούδι. Ουσιαστικά μ' αρέσει να επιλέγω τραγούδια που μου κάνουν εντύπωση και μ' αγγίζουν από την πρώτη στιγμή, με το πρώτο άκουσμα, και τα δοκιμάζω τις περισσότερες φορές στην κιθάρα ή στο πιάνο. Αυτό που σας έλεγα και πριν, μόνο μ' ένα όργανο είναι εκεί που καταλαβαίνω πραγματικά πόσο μου πάει ένα τραγούδι. Μετά στο στούντιο μπορούμε να δουλέψουμε και να τα κάνουμε αγνώριστα, αλλά δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι στην πρωταρχική μορφή όταν ακούς ένα τραγούδι πως είναι, αν σε αγγίζει ή όχι. Από τη στιγμή που θα μου αρέσει ένα τραγούδι δεν είναι δύσκολο για μένα μετά να το δουλέψω. Ουσιαστικά αναλύω τους στίχους αρχικά, να καταλάβω τι λέει το τραγούδι και πώς πρέπει να το πω και η δουλειά που γίνεται μετά από τη δική μου μεριά στο στούντιο είναι να το πω όσο καλύτερα γίνεται. Δοκιμάζω διάφορους τρόπους, γιατί υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορείς να τραγουδήσεις ένα τραγούδι.
Σ' αυτό παίζει ρόλο και η τότε ψυχική σου διάθεση; Δηλαδή αν είσαι σε μία άλλη ψυχική διάθεση μπορεί να πεις άλλα τραγούδια;
Βέβαια. Εχει τύχει πολλές φορές να νομίζω ότι είμαι σε mood για να πω ένα συγκεκριμένο τραγούδι και μετά μπαίνω στο στούντιο, ανακαλύπτω ότι δεν μου βγαίνει με τίποτα, θέλω κάτι πιο χαρούμενο. Ναι, συμβαίνει πολλές φορές ή έχει τύχει και φορές να μην έχω καθόλου διάθεση για τραγούδι και σταματάω. Δηλαδή στα 5 λεπτά όταν μπω μέσα και δω ότι δεν μπορώ, φεύγω, αύριο πάλι.
Ο καινούργιος δίσκος πόσο διαφορετικός είναι από τον προηγούμενο και τι καινούργιο μπορεί να φέρει;
Το πρώτο καινούργιο στοιχείο είναι κατ' αρχήν οι νέοι συνεργάτες, οι διαφορετικοί συνθέτες που έγραψαν για μένα και ο καθένας βέβαια έχει το στίγμα του. Αν ακούσετε δηλαδή το τραγούδι του Δημητριάδη λες ότι είναι Γιώργος Δημητριάδης, το καταλαβαίνεις από τον ήχο. Οπως και τα τραγούδια του Δημήτρη του Κοργιαλά, που τα δύο από τα πέντε είναι πιο ηλεκτρονικά. Ηδη το πρώτο που ακούστηκε και ξεχώρισε και ήταν και το πρώτο video clip, το Πιάσε με, είναι ένα καθαρά ηλεκτρο-ποπ τραγούδι. Ουσιαστικά όλο το ύφος του δίσκου είναι σε δρόμους ποπ-ροκ και από 'κει και πέρα πιστεύω ότι ο κάθε συνθέτης έχει δώσει το στίγμα του.
Σ' αυτό το cd γράφεις και δύο τραγούδια, δηλαδή κάνεις ένα δειλό βήμα από ερμηνεύτρια να γίνεις και συνθέτης. Υπάρχει διαφορά μεταξύ του ενός από τον άλλο ρόλο; Δηλαδή οι δύο διαφορετικοί ρόλοι μπορούν να συνυπάρξουν και στο μέλλον για σένα;
Η δυσκολία για μένα ήταν στο να πάρω την απόφαση όχι να γράψω το τραγούδι, γιατί αυτό βγήκε αυθόρμητα, αλλά να πω ότι έχω γράψει τραγούδια, να τα παίξω να τα ακούσουν κάποιοι άλλοι και να κρίνουν και μετά να τα ηχογραφήσω για να τα συμπεριλάβουμε στο άλμπουμ, γιατί σαν τραγουδίστρια έχω συνηθίσει να βγαίνω στη σκηνή να λέω τραγούδια που μ' αρέσουν και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό για μένα. Βγαίνω στη σκηνή κι εκεί δεν ντρέπομαι. Λέω τραγούδια άλλων, αλλά τα νιώθω και τα λέω. Με το να εκφράζεις όμως τα δικά σου συναισθήματα, εκτίθεσαι κατά κάποιο τρόπο. Δηλαδή σκέφτηκα τι θα σκεφτεί ο άλλος όταν διαβάσει το στίχο μου; Θα πει «γιατί το έγραψε αυτό η Ευρυδίκη;». Θα μου πεις αυτό είναι κάτι που είναι αυτονόητο για όλους όσους γράφουν τραγούδια. Δεν ήθελα εγώ να ξέρουν οι άλλοι τι σκέφτομαι, τι νιώθω. Τέλος πάντων γράφτηκαν αυτά τα τραγούδια και οι φίλοι μου με έπεισαν να τα συμπεριλάβω στο cd.
Οπότε να πιστέψουμε ότι τώρα έχεις και μεγαλύτερη κατανόηση για τους στιχουργούς που θα έρχονται και θα δίνουν τραγούδια;
Βέβαια.
Να περιμένουμε στο μέλλον κάτι αγγλόφωνο;
Δεν ξέρω. Μπορεί και ναι. Είναι κάτι που σκέφτηκα και τώρα, γιατί το τραγούδι που τραγουδάμε μαζί με τον Δημήτρη Κοργιαλά, το ντουέτο Ως το τέλος του κόσμου ήταν αρχικά στα αγγλικά και αργότερα έγραψε το στίχο ο Δημήτρης στα ελληνικά. Σκεφτήκαμε ότι μπορούμε αρχικά να το τραγουδήσουμε στα αγγλικά, αλλά θεώρησα ότι από τη στιγμή που το cd κυκλοφορεί στην Ελλάδα ίσως να μην υπάρχει λόγος. Δηλαδή ένα παλιό ξένο τραγούδι που μ' αρέσει μπορεί κάποια στιγμή να κάνω μία διασκευή και να το τραγουδήσω σ' ένα cd μου. Ενα καινούργιο τραγούδι, αν δεν υπάρχει προοπτική για να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό, μόνο για Ελλάδα δεν νομίζω να το κάνουμε.
Ας μιλήσουμε λιγάκι για τις ζωντανές εμφανίσεις. Πόσο θα διαρκέσουν και που;
Ξεκινάμε στο House of Art μέχρι και τις 15 Φεβρουαρίου και από 'κει και πέρα θα συνεχίσουμε με κοινές εμφανίσεις με τον Δημήτρη Κοργιαλά στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, γενικότερα εμφανίσεις ανά την Ελλάδα, στην Κύπρο σ' έναν πολύ όμορφο χώρο, μία καινούργια μουσική σκηνή και από 21 Μαρτίου για ένα μήνα θα είμαστε μαζί στο House of Art, με ρεπερτόριο βέβαια από τα καινούργια μου τραγούδια, κάτι καινούργια που ετοιμάζει ο Δημήτρης, παλιότερα τραγούδια και των δυο μας και τραγούδια ελληνικά και ξένα από την ποπ-ροκ σκηνή που αγαπάμε. Πιστεύω ότι θα είναι κάτι που θα αρέσει πάρα πολύ και στον κόσμο που μας έχει ήδη παρακολουθήσει σε προηγούμενες εμφανίσεις.
Μελλοντικά σχέδια εκτός από τις εμφανίσεις υπάρχουν;
Δισκογραφικά δεν έχω μπει ακόμα στη διαδικασία να σκέφτομαι για παρακάτω γιατί ενάμιση δουλεύουμε πάνω σ' αυτό το cd που κυκλοφορεί τώρα και ο τίτλος είναι "Οσο φεύγω γυρίζω" και έχω ουσιαστικά την αγωνία να δω πώς θα πάει το cd αυτό. Αρα τουλάχιστον τους επόμενους 2-3 μήνες θα είμαι αφοσιωμένη σ' αυτό, στην προώθηση του cd, με συνεντεύξεις, video clip και τέτοια. Από 'κει και πέρα νομίζω ότι το καλοκαίρι και μετά θα αρχίσω να σκέφτομαι για παρακάτω.
Εσύ αποφασίζεις για το video clip, δηλαδή θέλεις να έχεις μία άποψη πάνω και στο εικαστικό του τραγουδιού ή είναι κάτι που σου λένε και εσύ το ακολουθείς;
Συνήθως έρχεται ο σκηνοθέτης ο οποίος λέει την ιδέα του. Εχει ακούσει το τραγούδι, λέει πως το φαντάζεται, πώς μπορεί να βγει, τι είναι καλύτερο. Πολλές φορές μπορεί να έχω κι εγώ κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου και το προτείνω και ανάλογα με το τι μπορεί να σκέφτονται και τα παιδιά στην εταιρεία, τα βάζουμε κάτω, τα συζητάμε και δοκιμάζουμε.
Εννοώ με λίγα λόγια, όταν ερμηνεύεις ένα τραγούδι, ασυναίσθητα ενδεχομένως, του βάζεις και εικόνες, το φτιάχνεις σαν ιστορία;
Ναι. Και από πριν, δηλαδή και τώρα με το Πιάσε με που κάναμε video clip είχα πολλά πράγματα στο μυαλό μου. Οταν το τραγουδούσα το φανταζόμουνα, αλλά και κατά τη διάρκεια του γυρίσματος πια, αφού είχαμε κατασταλάξει σε μία ιδέα και το κάναμε, εκείνη τη στιγμή, ενώ κάναμε το γύρισμα, σκεφτόμουνα διάφορα. Βέβαια όλοι την ώρα της δημιουργίας, την ώρα που κάνεις κάτι, σκέφτεσαι και κάτι άλλο που θα ταιριάζει με αυτό που κάνεις τώρα. Σημασία πάντως έχει να δουλεύεις με ανθρώπους που μπορείς να επικοινωνείς.
Είσαι ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα;
Ναι, πάρα πολύ.
Πώς βλέπεις την ελληνική μουσική σκηνή τώρα, το 2003, που ο κόσμος προοδεύει;
Ακούω πολλά πράγματα που μου αρέσουν και δεν θέλω να μπω εγώ σ' αυτή τη διαδικασία να κρίνω ή να πω τι καλό ή τι όχι. Αρκεί και μπορώ να κρίνω εγώ αυτά που μου αρέσουν και που βρίσκω και πράγματα στην ελληνική μουσική πραγματικότητα σήμερα που θεωρώ εγώ ότι είναι καλά και ότι πάνε τη μουσική μπροστά. Βλέπω ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι με φρέσκιες ιδέες και ότι ανοίγονται πια πόρτες και δρόμοι γι' αυτούς τους ανθρώπους. Δεν είναι τα πράγματα όπως ήταν στο παρελθόν. Και οι εταιρειάρχες και όλα τα στελέχη των εταιρειών είναι ανοιχτοί σε καινούργιες ιδέες, ψάχνουν να βρουν ανθρώπους που να μπορούν να πάνε μπροστά τα πράγματα, γιατί καλό το να γράφουμε καλά τραγούδια, αλλά δεν πρέπει να μείνουμε μόνο εκεί. Η τεχνολογία προχωράει, υπάρχουν άνθρωποι και στην Ελλάδα που μπορούν να πάρουν τα πράγματα μπροστά, ας τους αφήσουμε, δεν είναι δύσκολο
Από πού να ξεκινήσω! Είμαστε ενάμιση χρόνο στο στούντιο περίπου. Πάρα πολλή δουλειά, γράφαμε συνέχεια τραγούδια, ψάχναμε τους ήχους μας και μιλάω στον πληθυντικό γιατί αναφέρομαι στους συντελεστές της δουλειάς αυτής, που είναι οι καινούργιοι μου συνεργάτες, όπως είναι ο Δημήτρης Κοργιαλάς, ο Γιώργος Δημητριάδης, ο Σταμάτης Πανταζόπουλος που έγραψε τους στίχους στα τραγούδια του Δημητριάδη, ο Γιώργος Αλουπογιάννης και ο Δημήτρης Καρράς από τους Πάζλ. Με αυτή την παρέα περάσαμε ενάμιση χρόνο περίπου στο στούντιο, γράψαμε πολλά τραγούδια και τελικά καταλήξαμε στα 13 στο cd. Μέσα σ' αυτά τα 13 συμπεριλαμβάνονται και δύο δικές μου συνθέσεις- το τόλμησα κι αυτό. Είναι πολύ περήφανη γι' αυτή τη δουλειά και περήφανη ουσιαστικά γιατί μέσα απ' όλη αυτή τη διαδικασία γνώρισα καινούργιους ανθρώπους που μου εμπιστεύθηκαν τα τραγούδια τους και εγώ τους έβαλα μέσα στην καρδιά μου πραγματικά, γιατί αυτό που μένει για μένα μετά από κάθε δουλειά, είναι η προσωπική σχέση, η φιλία με τους συνεργάτες μου.
Αυτός ο δίσκος δηλαδή μπορεί να αποτελέσει μία βάση για μια μελλοντική συνεργασία με τα συγκεκριμένα άτομα;
Βέβαια. Θεωρώ ότι η συνεργασία μας ήταν πετυχημένη και το λέω ακόμα πριν κυκλοφορήσει καλά-καλά το cd, γιατί δεν υπολογίζω τις πωλήσεις. Αυτό που μετράει για μένα είναι ότι δουλέψαμε πάρα πολύ καλά στο στούντιο, παρόλο που ήταν η πρώτη φορά που δούλεψα με νέους συνεργάτες. Με κατάλαβαν, μπήκαν μέσα μου στην ουσία, με διάβασαν κι έγραψαν τραγούδια για μένα που με εκφράζουν απόλυτα. Είναι πολύ σημαντικό αυτό. Δούλευα 10-12 χρόνια με τον Γιώργο Θεοφάνους αποκλειστικά και ήταν πολύ εύκολο για το Γιώργο να γράψει τραγούδια για μένα, γιατί ήξερε τη φωνή μου πρώτα απ' όλα, το range της φωνής, από πού μέχρι που μπορώ να τραγουδήσω, ήξερε τι μ' αρέσει, δοκίμαζε και καινούργια πράγματα για μένα. Το να ασχοληθεί ένας άνθρωπος μαζί μου που δεν με ξέρει και πολύ καλά είναι σαν να πρέπει να με μάθει από την αρχή, πώς τραγουδάω, τι μ' αρέσει... Βέβαια το θετικό σ' αυτή την περίπτωση είναι ότι καινούργιοι άνθρωποι μπορούν να βλέπουν και κάτι σε μένα που δεν το βλέπει κάποιος που με βλέπει κάθε μέρα από το πρωί μέχρι το βράδυ και ίσως να μπορεί αυτό να σε πάει κι ένα βήμα παραπέρα.
Μιλάς για τους ανθρώπους. Υπήρχε κάποιος λόγος που επιλέχθηκαν αυτοί ή απλώς μία συγκυρία σας έφερε όλους μαζί;
Το ένα έφερε το άλλο. Τα πρώτα τραγούδια τα πήρα από τον Γιώργο Δημητριάδη. Ουσιαστικά απευθυνθήκαμε, εγώ με την εταιρεία μου, σε κάποιους ανθρώπους που μου άρεσε η δουλειά τους, ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ μαζί τους. Ξεκινήσαμε από το Γιώργο Δημητριάδη, όπου- πρέπει να το πω αυτό- ήταν πολύ συγκινητικός ο τρόπος που πήρα τα πρώτα τραγούδια από τον Γιώργο, γιατί μου ήρθαν σε μία κασετούλα, πολύ απλά, με μια κιθάρα και μία φωνή. Απλά, αλλά αληθινά, γιατί εκεί πραγματικά φαίνεται το καλό τραγούδι. Αν ένα τραγούδι γυμνό στην ουσία, χωρίς εφέ, χωρίς ήχους, χωρίς να είναι φτιαγμένο, σου κάνει εντύπωση και σε αγγίξει, σημαίνει ότι είναι καλό τραγούδι πραγματικά. Ξεκινήσαμε έτσι με τον Γιώργο και μέσω του Γιώργου γνωρίσαμε τον Δημήτρη τον Κοργιαλά. Και με τον Δημήτρη δουλέψαμε πάρα πολύ καλά, ξεκινήσαμε μ' ένα τραγούδι και καταλήξαμε να έχουμε 5 τραγούδια στο cd, ένα από τα οποία είναι και ντουέτο. Με τον Γιώργο τον Αλουπογιάννη είχαμε βρεθεί όταν τραγουδούσα στο House of Art ή λίγο πριν- δεν θυμάμαι ακριβώς- αλλά έγραψε ένα τραγούδι για μένα, ιδιαίτερο πολύ το τραγούδι αυτό, που μιλάει για τη μοναξιά και το έγραψε σε στιγμές μοναξιάς ο Γιώργος, γιατί ήταν στρατιώτης τότε και ήταν μόνος του σε κάποιο νησί, ώρα σκοπιάς και μου έγραψε το τραγούδι «Η μοναξιά μοιάζει με σένα». Και ο τελευταίος που μπήκε στην παρέα ήταν ο Δημήτρης ο Καρράς, ο πιο μικρός νομίζω απ' όλους, αλλά ιδιαίτερα ταλαντούχος και έχουμε δύο τραγούδια του Δημήτρη.
Μιλάς τώρα για διαφορετικούς δημιουργούς, που ουσιαστικά αυτοί καταθέτουν προσωπικές τους στιγμές, όπως είπες γι' αυτό το τραγούδι με τη μοναξιά. Πόσο δύσκολο ή πόσο εύκολο είναι να μπαίνεις στη νοοτροπία και να εκφράσεις συναισθήματα κάποιου άλλου με τη δική σου φωνή; Βάζεις και δικό σου συναίσθημα;
Οπωσδήποτε, δηλαδή δεν μπορώ να φανταστώ ποτέ τον εαυτό μου να τραγουδάω τραγούδια χωρίς να μπορώ να μπω μέσα στο τραγούδι. Ουσιαστικά μ' αρέσει να επιλέγω τραγούδια που μου κάνουν εντύπωση και μ' αγγίζουν από την πρώτη στιγμή, με το πρώτο άκουσμα, και τα δοκιμάζω τις περισσότερες φορές στην κιθάρα ή στο πιάνο. Αυτό που σας έλεγα και πριν, μόνο μ' ένα όργανο είναι εκεί που καταλαβαίνω πραγματικά πόσο μου πάει ένα τραγούδι. Μετά στο στούντιο μπορούμε να δουλέψουμε και να τα κάνουμε αγνώριστα, αλλά δεν έχει σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι στην πρωταρχική μορφή όταν ακούς ένα τραγούδι πως είναι, αν σε αγγίζει ή όχι. Από τη στιγμή που θα μου αρέσει ένα τραγούδι δεν είναι δύσκολο για μένα μετά να το δουλέψω. Ουσιαστικά αναλύω τους στίχους αρχικά, να καταλάβω τι λέει το τραγούδι και πώς πρέπει να το πω και η δουλειά που γίνεται μετά από τη δική μου μεριά στο στούντιο είναι να το πω όσο καλύτερα γίνεται. Δοκιμάζω διάφορους τρόπους, γιατί υπάρχουν πολλοί τρόποι που μπορείς να τραγουδήσεις ένα τραγούδι.
Σ' αυτό παίζει ρόλο και η τότε ψυχική σου διάθεση; Δηλαδή αν είσαι σε μία άλλη ψυχική διάθεση μπορεί να πεις άλλα τραγούδια;
Βέβαια. Εχει τύχει πολλές φορές να νομίζω ότι είμαι σε mood για να πω ένα συγκεκριμένο τραγούδι και μετά μπαίνω στο στούντιο, ανακαλύπτω ότι δεν μου βγαίνει με τίποτα, θέλω κάτι πιο χαρούμενο. Ναι, συμβαίνει πολλές φορές ή έχει τύχει και φορές να μην έχω καθόλου διάθεση για τραγούδι και σταματάω. Δηλαδή στα 5 λεπτά όταν μπω μέσα και δω ότι δεν μπορώ, φεύγω, αύριο πάλι.
Ο καινούργιος δίσκος πόσο διαφορετικός είναι από τον προηγούμενο και τι καινούργιο μπορεί να φέρει;
Το πρώτο καινούργιο στοιχείο είναι κατ' αρχήν οι νέοι συνεργάτες, οι διαφορετικοί συνθέτες που έγραψαν για μένα και ο καθένας βέβαια έχει το στίγμα του. Αν ακούσετε δηλαδή το τραγούδι του Δημητριάδη λες ότι είναι Γιώργος Δημητριάδης, το καταλαβαίνεις από τον ήχο. Οπως και τα τραγούδια του Δημήτρη του Κοργιαλά, που τα δύο από τα πέντε είναι πιο ηλεκτρονικά. Ηδη το πρώτο που ακούστηκε και ξεχώρισε και ήταν και το πρώτο video clip, το Πιάσε με, είναι ένα καθαρά ηλεκτρο-ποπ τραγούδι. Ουσιαστικά όλο το ύφος του δίσκου είναι σε δρόμους ποπ-ροκ και από 'κει και πέρα πιστεύω ότι ο κάθε συνθέτης έχει δώσει το στίγμα του.
Σ' αυτό το cd γράφεις και δύο τραγούδια, δηλαδή κάνεις ένα δειλό βήμα από ερμηνεύτρια να γίνεις και συνθέτης. Υπάρχει διαφορά μεταξύ του ενός από τον άλλο ρόλο; Δηλαδή οι δύο διαφορετικοί ρόλοι μπορούν να συνυπάρξουν και στο μέλλον για σένα;
Η δυσκολία για μένα ήταν στο να πάρω την απόφαση όχι να γράψω το τραγούδι, γιατί αυτό βγήκε αυθόρμητα, αλλά να πω ότι έχω γράψει τραγούδια, να τα παίξω να τα ακούσουν κάποιοι άλλοι και να κρίνουν και μετά να τα ηχογραφήσω για να τα συμπεριλάβουμε στο άλμπουμ, γιατί σαν τραγουδίστρια έχω συνηθίσει να βγαίνω στη σκηνή να λέω τραγούδια που μ' αρέσουν και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό για μένα. Βγαίνω στη σκηνή κι εκεί δεν ντρέπομαι. Λέω τραγούδια άλλων, αλλά τα νιώθω και τα λέω. Με το να εκφράζεις όμως τα δικά σου συναισθήματα, εκτίθεσαι κατά κάποιο τρόπο. Δηλαδή σκέφτηκα τι θα σκεφτεί ο άλλος όταν διαβάσει το στίχο μου; Θα πει «γιατί το έγραψε αυτό η Ευρυδίκη;». Θα μου πεις αυτό είναι κάτι που είναι αυτονόητο για όλους όσους γράφουν τραγούδια. Δεν ήθελα εγώ να ξέρουν οι άλλοι τι σκέφτομαι, τι νιώθω. Τέλος πάντων γράφτηκαν αυτά τα τραγούδια και οι φίλοι μου με έπεισαν να τα συμπεριλάβω στο cd.
Οπότε να πιστέψουμε ότι τώρα έχεις και μεγαλύτερη κατανόηση για τους στιχουργούς που θα έρχονται και θα δίνουν τραγούδια;
Βέβαια.
Να περιμένουμε στο μέλλον κάτι αγγλόφωνο;
Δεν ξέρω. Μπορεί και ναι. Είναι κάτι που σκέφτηκα και τώρα, γιατί το τραγούδι που τραγουδάμε μαζί με τον Δημήτρη Κοργιαλά, το ντουέτο Ως το τέλος του κόσμου ήταν αρχικά στα αγγλικά και αργότερα έγραψε το στίχο ο Δημήτρης στα ελληνικά. Σκεφτήκαμε ότι μπορούμε αρχικά να το τραγουδήσουμε στα αγγλικά, αλλά θεώρησα ότι από τη στιγμή που το cd κυκλοφορεί στην Ελλάδα ίσως να μην υπάρχει λόγος. Δηλαδή ένα παλιό ξένο τραγούδι που μ' αρέσει μπορεί κάποια στιγμή να κάνω μία διασκευή και να το τραγουδήσω σ' ένα cd μου. Ενα καινούργιο τραγούδι, αν δεν υπάρχει προοπτική για να κυκλοφορήσει στο εξωτερικό, μόνο για Ελλάδα δεν νομίζω να το κάνουμε.
Ας μιλήσουμε λιγάκι για τις ζωντανές εμφανίσεις. Πόσο θα διαρκέσουν και που;
Ξεκινάμε στο House of Art μέχρι και τις 15 Φεβρουαρίου και από 'κει και πέρα θα συνεχίσουμε με κοινές εμφανίσεις με τον Δημήτρη Κοργιαλά στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, γενικότερα εμφανίσεις ανά την Ελλάδα, στην Κύπρο σ' έναν πολύ όμορφο χώρο, μία καινούργια μουσική σκηνή και από 21 Μαρτίου για ένα μήνα θα είμαστε μαζί στο House of Art, με ρεπερτόριο βέβαια από τα καινούργια μου τραγούδια, κάτι καινούργια που ετοιμάζει ο Δημήτρης, παλιότερα τραγούδια και των δυο μας και τραγούδια ελληνικά και ξένα από την ποπ-ροκ σκηνή που αγαπάμε. Πιστεύω ότι θα είναι κάτι που θα αρέσει πάρα πολύ και στον κόσμο που μας έχει ήδη παρακολουθήσει σε προηγούμενες εμφανίσεις.
Μελλοντικά σχέδια εκτός από τις εμφανίσεις υπάρχουν;
Δισκογραφικά δεν έχω μπει ακόμα στη διαδικασία να σκέφτομαι για παρακάτω γιατί ενάμιση δουλεύουμε πάνω σ' αυτό το cd που κυκλοφορεί τώρα και ο τίτλος είναι "Οσο φεύγω γυρίζω" και έχω ουσιαστικά την αγωνία να δω πώς θα πάει το cd αυτό. Αρα τουλάχιστον τους επόμενους 2-3 μήνες θα είμαι αφοσιωμένη σ' αυτό, στην προώθηση του cd, με συνεντεύξεις, video clip και τέτοια. Από 'κει και πέρα νομίζω ότι το καλοκαίρι και μετά θα αρχίσω να σκέφτομαι για παρακάτω.
Εσύ αποφασίζεις για το video clip, δηλαδή θέλεις να έχεις μία άποψη πάνω και στο εικαστικό του τραγουδιού ή είναι κάτι που σου λένε και εσύ το ακολουθείς;
Συνήθως έρχεται ο σκηνοθέτης ο οποίος λέει την ιδέα του. Εχει ακούσει το τραγούδι, λέει πως το φαντάζεται, πώς μπορεί να βγει, τι είναι καλύτερο. Πολλές φορές μπορεί να έχω κι εγώ κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό μου και το προτείνω και ανάλογα με το τι μπορεί να σκέφτονται και τα παιδιά στην εταιρεία, τα βάζουμε κάτω, τα συζητάμε και δοκιμάζουμε.
Εννοώ με λίγα λόγια, όταν ερμηνεύεις ένα τραγούδι, ασυναίσθητα ενδεχομένως, του βάζεις και εικόνες, το φτιάχνεις σαν ιστορία;
Ναι. Και από πριν, δηλαδή και τώρα με το Πιάσε με που κάναμε video clip είχα πολλά πράγματα στο μυαλό μου. Οταν το τραγουδούσα το φανταζόμουνα, αλλά και κατά τη διάρκεια του γυρίσματος πια, αφού είχαμε κατασταλάξει σε μία ιδέα και το κάναμε, εκείνη τη στιγμή, ενώ κάναμε το γύρισμα, σκεφτόμουνα διάφορα. Βέβαια όλοι την ώρα της δημιουργίας, την ώρα που κάνεις κάτι, σκέφτεσαι και κάτι άλλο που θα ταιριάζει με αυτό που κάνεις τώρα. Σημασία πάντως έχει να δουλεύεις με ανθρώπους που μπορείς να επικοινωνείς.
Είσαι ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα;
Ναι, πάρα πολύ.
Πώς βλέπεις την ελληνική μουσική σκηνή τώρα, το 2003, που ο κόσμος προοδεύει;
Ακούω πολλά πράγματα που μου αρέσουν και δεν θέλω να μπω εγώ σ' αυτή τη διαδικασία να κρίνω ή να πω τι καλό ή τι όχι. Αρκεί και μπορώ να κρίνω εγώ αυτά που μου αρέσουν και που βρίσκω και πράγματα στην ελληνική μουσική πραγματικότητα σήμερα που θεωρώ εγώ ότι είναι καλά και ότι πάνε τη μουσική μπροστά. Βλέπω ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι με φρέσκιες ιδέες και ότι ανοίγονται πια πόρτες και δρόμοι γι' αυτούς τους ανθρώπους. Δεν είναι τα πράγματα όπως ήταν στο παρελθόν. Και οι εταιρειάρχες και όλα τα στελέχη των εταιρειών είναι ανοιχτοί σε καινούργιες ιδέες, ψάχνουν να βρουν ανθρώπους που να μπορούν να πάνε μπροστά τα πράγματα, γιατί καλό το να γράφουμε καλά τραγούδια, αλλά δεν πρέπει να μείνουμε μόνο εκεί. Η τεχνολογία προχωράει, υπάρχουν άνθρωποι και στην Ελλάδα που μπορούν να πάρουν τα πράγματα μπροστά, ας τους αφήσουμε, δεν είναι δύσκολο
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου